Կինն ու ազգային ավանդույթները. ավանդույթներ, որոնք կանայք փորձում են վերածել բիզնեսի, մի դեպքում հաջողվում է, մյուս դեպքում՝ ոչ այնքան, բայց կանանց նախաձեռնողականությունն արդեն ողջունելի է: «Ռադիոլուրի» զրուցակիցները՝ Գեղամա լեռների արոտներում եզդի Գյուլբարի Խատոյանը եւ Գառնիում Իսկուհի Հովհաննիսյանը պատմել են ոչխարաբուծության առավելությունների ու ներկա խնդիրների, ինչպես նաեւ գառնեցի կանանց Ռուսաստանում լավաշի հաջողված բիզնեսի մասին:
Գեղամա լեռներում ոչխարների հոտն արոտ տարած Գյուլբարի Խատոյանը ոչխարներին է կթում ու «Ռադիոլուրին» պատմում եզդիների ավանդական բիզնեսի՝ ոչխարաբուծության առավելությունների ու ներկա դժվարությունների մասին: <<Արևի, անձրևի տակ ամիսներ շարունակ տանջվում ենք, բայց արդյունք չենք ստանում: Իրացման հարցն առաջ ավելի հեշտ էր լուծվում, այսօր շատ բարդ է>>,-ասում է։
<<Առաջ շատ լավ էր, սկեսրայրս կոլխոզում վարորդ էր աշխատում, հինգ տղա, հինգ հարս էր պահում՝ թոռներով, ծոռներով>>,- պատմում է տիկին Գյուլբարին: Ոչխարաբուծությունից չի հոգնում, չի ձանձրանում, իր գործն է, ասում է, միայն թե աշխատանքի արդյունքն է ուզում տեսնել, որպեսզի զավակների աչքը դրսում՝ դեպի Ռուսաստանն ուղղված չլինի:
Եզդի երիտասարդներից շատ շատերն են այսօր պանդխտության ցուպը բռնել՝ ասում է։ Տիկին Գյուլբարին այլ երազանքներ ունի, որպեսզի եզդիների հարյուրավոր տարիների ավանդույթները պահպանվեն ու ընտանիքի բարեկեցության հիմքը լինեն: Ազգային ավանդույթների պահպանման ու դրանցով տունն ու հայրենիքը շենացնելու կողմնակից է նաև գառնեցի Իսկուհի Հովհաննիսյանը: Նա հացթուխ է, լավաշ է թխում՝ այն էլ կավե թոնրում։
Հայաստանյան գյուղերում այսօր իսկապես խնդիր է կավե թոնիր ու թոնրի լավաշ գտնելը: Ավանդական թոնրին մեր բազմաթիվ համայնքներում վաղուց փոխարինել են մետաղյա վառարանները: Տան տիկինները գործը հեշտացել է, լավ է, բայց լավաշի համն այլևս այն չէ: Գառնիում իրավիճակն այլ է: Կավե թոնիրները հիմնականում պահպանվել են, ավելին՝ Գառնու լավաշն այսօր բրենդ է դարձել, և ոչ միայն Հայաստանում: Գառնեցի կանայք արտագնա աշխատանքի են մեկնում Ռուսաստան հատուկ լավաշ թխելու նպատակով։
Գառնեցի կինն այս պահին էլ Ռուսաստանում որպես հացթուխ աշխատելու առաջարկություն ունի, բայց մեկնել չի ցանկանում: Երեխաներն արդեն մեծացել են, նյութական ծանր խնդիրները հիմնականում լուծել է, ցանկանում է թոռների կողքին լինել:
Գառնիում հարսների որակն այսօր որոշում են լավաշ թխելու կարողությամբ: <<Ասում են թոնրի լավաշ է թխում, վաճառում, ուրեմն կարգին աղջիկ է>>,- զրույցի ավարտին տեղական մտածողության առանձնահատկություններին է ծանոթացնում տիկին Իսկուհին։